بیمه انرژی

ریسک‌های مربوط به شرکت‌های نفتی در بخش‌های گوناگون مانند سکوهای نفتی، پالایشگاه‌های نفت و گاز، پتروشیمی‌ها، حمل اموال و تجهیزات خریداری شده، مقاطعه‌کاری و اشتباه در طراحی و نصب، حریق تجهیزات و امکانات، خسارت‌های ناشی از عدم سود و بهره‌وری در پی توقف عملیات و ریسک‌های مرتبط با کارکنان این شرکت‌ها تحت پوشش بیمه نفت قرار می‌گیرد. فعالیت این نوع بیمه را نیز می‌توان به بخش آتش‌سوزی نفت و مهندسی نفت تقسیم نمود.

انواع بیمه‌های نفت و انرژی
مطابق تبصره 2 ماده 10 آیین‌نامه شماره 76 در خصوص شیوه واگذاری بیمه‌های اتکایی اجباری و میزان کارمزد و مشارکت در سود آن، بیمه نفت و گاز و پتروشیمی به موارد زیر مربوط می‌شود:

الف) بخش خشکی یا ساحلی (On shore):
این نوع بیمه‌نامه شامل عملیات‌های مربوط به اکتشاف و استخراج نفت و گاز (شامل چاه‌ها، تاسیسات، عملیات و دستگاه های حفاری)، پالایشگاه‌های نفت و توسعه آن‌ها، پالایشگاه‌های گاز و توسعه آن‌ها، تاسیسات پتروشیمی در حال بهره‌برداری، ساخت و نصب تاسیسات نفت/ گاز/ پتروشیمی، کارخانه‌های تولید روغن موتور، مخازن نفت و خطوط لوله در حال بهره‌برداری می‌باشد.

ب) بخش دریایی یا فراساحلی (Off shore):
این نوع بیمه‌نامه عملیات‌های مربوط به اکتشاف و استخراج نفت و گاز (شامل چاه‌ها، تاسیسات، عملیات و دستگاه‌های حفاری)، ساخت سکوهای حفاری دریایی، بارگذاری جکت‌ها، Deck ها و غیره بروی Barge و حمل و استقرار آن‌ها در محل نصب در دریا جهت ساخت سکوهای حفاری دریایی، بازسازی سکوهای حفاری دریایی، سکوهای حفاری دریایی در حال بهره‌برداری، لوله‌گذاری در دریا و خطوط لوله در حال بهره‌برداری در دریا و دیگر موارد مربوط به عملیات اکتشاف و استخراج نفت و گاز در دریا را شامل می‌شود.
همچنین بیمه از کارافتادگی ماشین‌آلات، بیمه حفاری چاه‌های نفت و گاز، بیمه تمام خطر سکوهای نفتی، بیمه تمام خطر اموال، بیمه تمام خطر پالایشگاه‌ها، بیمه تمام خطر کارخانجات و تاسیسات پتروشیمی، بیمه تمام خطر تجهیزات حفاری و انواع بیمه‌های مسئولیت اعم از قانونی، قراردادی و فنی از دیگر پوشش‌های بیمه‌ای زیرمجموعه بیمه نفت می‌باشند.

جایگاه بیمه‌های انرژی در کشور
در دهه گذشته 96 درصد از ریسک‌های بیمه نفت و انرژی توسط بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران، به بیمه‌گران اتکایی در خارج از کشور واگذار شده بود؛ اما پیش از اعمال تحریم‌ها با افزایش توان فنی و مالی داخلی، سهم واگذاری به خارج در سال 1387 به 41 درصد کاهش یافت و متناسب با افزایش ظرفیت مالی و فنی بازار بیمه و همچنین با افزایش ظرفیت نگهداری در شرکت‌های بیمه، ظرفیت نگهداری ریسک بیمه نفت و انرژی در داخل کشور نیز در یک رویه متداول رو به افزایش گذاشت.
آمارها حاکی از آن است که در دهه اخیر حدود 40 درصد از خسارت‌های اعلام شده در سطح جهان و حدود 90 درصد از خسارت‌های پرداخت شده صنعت جهانی بیمه به صنایع نفت، گاز و پتروشیمی اختصاص یافته است. بنابراین لازم است راهکارهای توسعه تعاملات میان صنعت نفت و بیمه و همچنین افزایش ظرفیت و کارآیی بازار بیمه‌های انرژی در کشور به طور جدی مورد بررسی قرار گیرد. راهکارهای دستیابی به این هدف عبارتند از تقویت توان تخصصی صنعت بیمه در حیطه بیمه‌های انرژی، طراحی مکانیسم‌های مناسب جهت سطح بندی پروژه‌های نفتی از لحاظ پیچیدگی‌های فنی، میزان ریسک و گستردگی و ارائه خدمات مشاوره مدیریت ریسک در صنعت بیمه کشور در کنار فروش بیمه‌نامه به صنایع نفت و انرژی.

منبع

https://www.samannegar.ir/%d8%a8%db%8c%d9%85%d9%87-%d8%a7%d9%86%d8%b1%da%98%db%8c/