نخستین بار این نوع بیمهنامه در سال ۱۸۸۰ در انگلستان ارائه گردید. پوشش بیمه آتش‌سوزی خساراتی را که مستقیماً به اموال و اشیاء وارد می‌گردد را جبران می‌نماید در حالی که بیمهنامه عدم‌النفع به صورت پوشش‌ثانویه‌ای است که می‌تواند خسارات ناشی از توقف فعالیت عادی بیمه‌گذار به دلیل آتش‌سوزی را جبران نماید.
برای مثال چنانچه یک آپارتمان در پی آتش‌سوزی از بین برود خسارتی مستقیم محسوب می‌شود بنابراین به دنبال از بین رفتن آپارتمان مذکور براثر آتش‌سوزی عملا ً اجاره بهایی که از آن آپارتمان نصیب بیمه‌گذار می‌گردد نیز از بین می‌رود و در نتیجه عدم استفاده از آپارتمان، در واقع برای مالک آن عدم‌النفع به شمار می‌رود.
از بین رفتن یک انبار مملو از کالا، خسارتی مستقیم به شمار می‌رود، در حالی که از دست رفتن سود مفروضی که از فروش آن کالا حاصل می‌شد یک خسارت عدم‌النفع قلمداد می‌شود. هدف از سرمایه‌گذاری در یک کار تولیدی، ضمن تولید کار و گردش چرخ‌های اقتصادی، بهره‌مندی از سود حاصله از آن فعالیت نیز هست. لذا بیمه عدم‌النفع به هرشکل و گونه‌ای که باشد ضمانت‌کننده مداومت سود حاصل در هنگام وقوع آتش‌سوزی و خسارت و تعطیل شدن آن واحد تجاری است. در سال‌های اخیر استقبال بیشتری از انواع بیمه عدم‌النفع، درآمد خالص و خسارت واقعی به عمل آمده است.
منبع